Mesleki Gelişim Kuramı
(Donald E. Super)
Super'a göre bir kimse meslek seçmekle o ana kadar geliştirmiş olduğu “ben” kavramını, kendini algılama biçimini uygulamaya koymuş olmaktadır. Meslek bireyin özüne ilişkin algıların bir ifadesidir.Benlik tasarımı bir kimsenin kendini nasıl gördüğüdür. Benlik tasarımı bireyin kendisi hakkında, doğrudan edindiği algıların birbirleriyle anlamlı bütünler oluşturması ile meydana gelir. İnsanlar hem benlik kavramları yönünden hem de bunu mesleki terimlerle ifade etme yönünden birbirlerinden farklılık gösterirler. Örneğin fiziken güçlü ve atletik yapılı bir kişi olduğunun farkına varan bireyin mesleki kararı, müzik yeteneğini fark eden kişinin mesleki kararından farklı olacaktır.
Super, meslek gelişimini bir meslekte karar kılıp o alanda iş bulma aşamasından ileri götürmüş, hayatına sonuna kadar devam eden gelişim evrelerini de incelemiştir. Super meslek gelişimini şu basamaklara ayırarak incelemiştir:
a) Büyüme Dönemi: Bilincin oluşmaya başladığı 4. yaştan itibaren başlayan ve çocukluk adı verilen bu dönem fiziksel, psikolojik ve sosyal gelişim dönemidir. Çocuk yalnızca bedensel yönden değil, bilişsel, duygusal yönlerden ve sosyal beceriler yönünden de gelişir. Okula başlayınca çalışmayı öğrenir, yeteneklerini geliştirir, değişik bireylerle etkileşimlerde bulunur, ne olmak istediğini düşünür. Mesleki bakımdan birçok meslek hakkında kavramlar kazanır. Çocuk çevre ile etkileşimde bulundukça kendisi hakkında da kavram lar geliştirir, benlik kavramı ile meslek kavramları arasında ilişki kurmaya başlar.
Hayal basamağında çocuğun davranışlarında heves, arzu ve anlık gereksinimlerin etkisi yoğundur, hayal kurma ve rol denemeleri egemen etkinliklerdir.
İlgi basamağı; hoşlanma ve beğenmenin, etkinliklerin ve meslek emellerinin belirlenmesinde en önemli rolü olduğu basamaktır.
Yetenek basamağında yeteneklere büyük önem verilir. İşin gerektirdiği nitelikler daha yoğun bir biçimde dikkate alınır.
b) Araştırma Dönemi: Bu dönemin ilk basamağı ergenlik dönemine rastlar. Bu diğer dönemlerde olduğundan daha yoğun bir araştırma ve inceleme dönemidir. Bu dönemde ergen kendisi hakkında daha da bilinç kazanır. Hangi etkinliklerin ilgisini çektiği ve bunlarda ne ölçüde başarılı olduğu konusunda daha çok düşünmeye başlar, toplumun önem verdiği değerler konusunda fikir edinir. Bu dönemin başlangıcında bir iş bulma veya evlenme uzak bir gelecekte yapılacak işler olarak görülür. Fakat 18 yaşından itibaren geleceğe ilişkin konular, olaylar, daha gerçek olarak görülmeye başlar. Birey bu dönemde ilgi, yetenek ve değerlerinin yeterli olmadığını anlar, iyi bir eğitim görme ya da sermaye sahibi olma gibi olanakların da çok önemli olduğunu fark eder.
Meslek seçimi kararları verilirken kişisel ve sosyal yönlere ağırlık verilir. Bununla birlikte verilen kararlar iğretidir. Eğer olumsuz bir yaşantı olmazsa bu kararlara bağlanma artar. Genel olarak bu dönem kendini tanıma, rol denemeleri, meslek incelemeleri gibi faaliyetlerin sürdürüldüğü bir dönemdir.
Deneme basamağı ilgiler, gereksinimler, yetenekler, değerler ve fırsatların dikkate alındığı, iğreti seçimlerin yapıldığı ve yarım zamanlı iş yaşantılarında bu seçimlerin geçerliliğinin denendiği dönemdir.
Geçiş basamağı bireyin çalışma dünyasına girdiği ve gerçeği daha çok göz önüne aldığı bir dönemdir. Artık “ben” kavramını bir işte uygulamaya koymaya başlamıştır.
Sınama basamağında birey kendisine uygun bir çalışma alam bulmuştur, başlangıç olarak işe girer ve bu işi hayatı kazanma yolu olarak sınamaya başlar.
Araştırma davranışı 25 yaşlarına kadar devam eder. Ancak bundan sonra sınama çalışmaları giderek azalmaya başlar, bir işe bağlanma daha da kesinleşir. Birey, hakkında daha doğru ve ayrıntılı bilgiler edindiği çalışma hayatında ilgileri için uygun doyum yolları bulabilir. Bu arada amaçlarının bazılarından vazgeçebilir, bazılarını değiştirebilir. Bu dönemde bir işe girme, bir yuva kurma, kararlı ve devamlı yaşama biçimine karar verme eğilimi sıklıkla görülür.
c) Yerleşme Dönemi: Bu dönemin Özelliği uygun bir alanın ve o alanda kararlı bir şekilde işin bulunmasıdır. Dönemin başında sınama ve iş değiştirme görülebilir. Fakat bu olmadan da yerleşme dönemi tamamlanabilir.
Sınama basamağında; başlangıçta uygun görülen bir çalışma alanı bireye doyum sağlamayabilir ve gerçek meslek hayatı başlamadan birkaç iş değiştirme görülebilir.
Sağlamlaştırma basamağında; birey, meslek örüntüsü berraklaştıkça, onu sağlamlaştırmaya, çalışma dünyasında güvenli bir yer yapmaya yönelir.
d) Devam Ettirme Dönemi: Bu dönem 45-64 yaşları arasmı kapsar. Bu dönemde birey iş dünyasında bir yer edindikten sonra bütün çabalarını onu elde tutmaya ve geliştirmeye yöneltir. Bu dönemde meslek gelişiminde iniş-çıkışlar, duraklamalar olabilir.
e) Çöküntü Dönemi: Bu dönem 65 yaş ve sonrasında yaşanan fiziksel ve zihinsel kapasitenin çöküşü anlamına gelen yaşlılık yıllarına rastlar. Bu yıllarda kişi beden gücünden çok tecrübesinden ve bilgi birikiminden faydalanır ve bunları kullanabileceği alanlara yönelir.
Yavaşlama basamağında kişi iş temposunu yavaşlatır, zamanını ve görevlerini daha az güç isteyen başka alanlara kaydırır, işin yapısını değiştirir ve azalan kapasite ile görülen iş arasında bir uyum sağlamaya çalışır.
Tam emeklilik basamağı; 71 yaş ve sonrasıdır. Artık bu yıllarda meslekten ayrılma ve işi tümüyle bırakma gereği hissedilir. Bazıları işi bırakmayı kolay ve hoş karşılayabildiği halde bu zorunluluk bazılarına ağır gelebilir.