Yerleşme

• İnsanların hayatlarını sürdürebilmek için, çeşitli yapı malzemelerinin kullanıldığı konutlarda ikamet etmeleridir.

Kır Yerleşmeleri

• Kır yerleşmeleri, ekonomik fonksiyonu tarım ve hayvancılık olan yerleşmelerdir. Nüfusları 10.000’den azdır, iş bölümü gelişmemiştir. Üç gruba ayrılır.

a. Köy Altı Yerleşmesi

• Tek ev ile köy arasında geçiş tipidir. Mahalle, oba, kom,yayla, mezra, divan, ağıl,çiftlik gibi.
• Mahalle: İdari olarak köye bağlı olan daha küçük yerleşim alanlarıdır. Süreklilik gösterirler. Batı Karadeniz, Batı
• Anadolu, Akdeniz ve Marmara Bölgesinde yaygındır.
• Mezra: Köye bağlı küçük yerleşim alanlarıdır. Hayvancılık ön plandadır. Doğu Anadolu’da mezra yerleşmeleri görülmektedir.

• Divan: Birkaç mahallenin tek muhtarlık olarak birleştiği kır yerleşmeleridir. Batı Karadeniz’de yaygındır.
• Çiftlik: Bir veya birkaç ev, ambar ve tarım arazisinden oluşur. Yüzeyşekillerinin tarıma elverişli olduğu geniş düzlüklerde görülür. Çukurova, Ergene Havzası, Ege ve İç Anadolu’da yaygındır.
• Kom ve Ağıl: Geçici yerleşmelerdir. Hayvancılık (Küçükbaş) ön plandadır. Doğu ve Güneydoğu Anadolu’da görülür.
• Yayla: Geçici yerleşmelerdir. Hayvancılık ve turizm ön plandadır. Toroslarda, Karadeniz dağlarında yaygındır.
• Oba: Çadırlardan oluşur. Göçebe hayvancılığın oluşturduğu yerleşmelerdir. Toroslarda, Doğu ve Güneydoğu Anadolu’da görülür.

b. Köy Yerleşmeleri

• Temel ekonomik uğraş tarım ve hayvancılıktır. Okul, mera,orman gibi ortak malları olan ve muhtarlıkla idare edilen yerleşmelerdir.

c. Kasaba (Belde)

• Köy ile Kent arasında geçiş özelliği gösterir. Nüfusu 2.000 ile 10.000 arasındadır. Bazı meslek grupları ortaya çıkmıştır, çevre köylerin pazarı durumundadır.
• Dokularına göre kır yerleşmeleri iki gruba ayrılır:

1. Dağınık kır yerleşmeleri
2. Toplu kır yerleşmeleri