Osmanlı Türkçesi Sözlüğü – (M Harfi)
Osmanlı Türkçesi Sözlüğü (M Harfi) MAA: Beraber, birlikte. MAAD: 1. Dönüp gidilecek yer. 2. Ahiret. 3. Dönüş, geri gidiş. 4.Dünya’dan sonraki hayat. 5. Gaye, amaç, ulaşılacak yer. MAA-HÂZA: Bununla beraber, bununla birlikte MAAMÂFİH: Bununla beraber. MAASÎ: Âsilikler, isyanlar, günahlar. MAAZALLAH: Allah korusun, Allah saklasın. MABA’D-TABİA: Fizikötesi, metafizik. MA’BUD:
Osmanlı Türkçesi Sözlüğü – (N Harfi)
Osmanlı Türkçesi Sözlüğü (N Harfi) NÂÇÂR: Çaresiz, elinden iş gelmeyen, mecbur kalmış olan. NÂDİM: Nedamet etmiş, pişman olmuş. NÂDİR: Ender bulunur. NAFAKA: Yiyecek parası, geçim için gerekli olan şey. NÂFİ: 1. Faydalı, şifalı. 2. Esma-ı hüsnadan bir ad. NÂFİLE: Yapılması farz ve vacip olmayan ibadetler. NÂİB: Birinin yerine geçen,
Osmanlı Türkçesi Sözlüğü – (R Harfi)
Osmanlı Türkçesi Sözlüğü (R Harfi) RABB: 1. Efendi, sahip. 2. Terbiye eden, besleyen. 3. Rab, Allah. RABBANİYYUN: Kendilerini tamamıyla Allah yoluna vermiş olanlar. RABITA: 1. İki şeyi birbirine bağlayan nesne. 2. İlgi, münasebet, bağlılık, mensupluk. 3. Düzen, tertip. RÂBIT-RABITA: 1. Bağlayıcı, bitiştirici. 2. Nefsini ezip kendini Allah‘a bağlamış. RÂCİ:
Osmanlı Türkçesi Sözlüğü – (S-Ş Harfi)
Osmanlı Türkçesi Sözlüğü (S-Ş Harfi) SÂ’: 1040 dirhemlik hububat ölçeği. SABA: Gün doğuşundan esen hoş ve lâtif rüzgar. SABİ: 1. Henüz süt emen çocuk. 2. Büluğ çağına gelmemiş olan çocuk. 3. Üç yaşını doldurmayan erkek çocuk. SABİÎN (SÂBİE): Yıldıza tapanlar. SADAKA: Allah rızası için fakirlere verilen şey veya para.
Osmanlı Türkçesi Sözlüğü – (T Harfi)
Osmanlı Türkçesi Sözlüğü (T Harfi) TAABBÜD: İbadet, kulluk etmek. TAACCÜB: Şaşma, hayret etme, tahayyür. TAADDÎ: 1. Geçme, öteye geçme, saldırma. 2. Zulmetme, adaletsizlik. 3. Örf, âdet ve kanunların sınırını aşma. 4. Arapça’da lâzım bir fiili müteaddî yapmak. TAADDÜD: Çoğalma, birden fazla olma, tekessür etme. TAAM: Yemek, yenen şey. TAAT:
Osmanlı Türkçesi Sözlüğü – (U-Ü Harfi)
Osmanlı Türkçesi Sözlüğü (U-Ü Harfi) UBUDİYYET: Kulluk, kölelik, bağlılık, aşırı mensupluk. UHREVÎ: Ahiretle ilgili, öteki dünyaya ait. UHUVVET: Kardeşlik, dostluk, bağlılık. UKALÂ: 1. Akıllılar. 2. Akıllılık iddia edenler, ukelalar. UKDE: Düğüm, zor iş, muamma. UKUBET: Ceza, azap, işkence, eziyet. ULEMA: Âlimler, bilginler. ULUHİYYET: Allahlık, ilâhlık. ULUM: İlimler, bilimler. ULUM-İ
Osmanlı Türkçesi Sözlüğü – (V-Y Harfi)
Osmanlı Türkçesi Sözlüğü (V-Y Harfi) VÂCİB: Gerekli, zorunlu olan, yerine getirilmesi her Müslüman için gerekli ve zorunlu olan Allah‘ın emirleri. VÂCİBÂT: Yapılması gerekli olan şeyler, farzlar. VÂCİBU’L-VÜCÛD: Vücudu mutlak var olan, yokluğu mümkün olmayan Allah. VADİ: 1. Bir nehrin yatağı. 2. İki dağ arasındaki uzun çukur. 3. Yol, tarz,
Osmanlı Türkçesi Sözlüğü – (Z – Harfi)
Osmanlı Türkçesi Sözlüğü (Z – Harfi) ZABT: 1. Sıkı tutma. 2. İdaresi altına alma, kendine mal etme. 3. Silah zoru ile bir yeri alma. 4. Anlama, kavrama. 5. Kaydetme, özetini yazma. ZÂHİB: 1. Gidici, giden. 2. Bir fikre veya zanna uyan, kapılan. ZÂHİR: Açık, belli, görünür, meydanda olan. ZÂHİRÎ:
Açıklamalı Deyimler Sözlüğü
A B C Ç D E F G H İ I K L M N O Ö P R S Ş T U Ü V Y Z Yeni bir kavramı veya durumu ifade edebilmek için, birden fazla sözcüğün bir araya gelip asıl anlamlarından uzaklaşarak oluşturdukları dil birliklerine “deyim” denmektedir.
Sözlükler
…Sözlükler… (Görüntülemek istediğiniz sözlüğün adına dokunun.) Edebiyat Sözlüğü Mitoloji Sözlüğü Tiyatro Terimleri Sözlüğü Osmanlı Türkçesi Sözlüğü Güncel Türkçe Sözlük Kişi Adları Sözlüğü Türk Lehçeleri Sözlüğü Argo Sözlüğü Batı Kökenli Sözcükler Sözlüğü Atasözleri ve Deyimler Sözlüğü Atasözleri Sözlüğü Deyimler Sözlüğü Not: İçerik, internetten alıntılanarak derlenmiştir…
Mitoloji Sözlüğü
…Mitoloji Sözlüğü… (Görüntülemek istediğiniz başlığa dokunun.) (A Harfi) (B Harfi) (C Harfi) (D Harfi) (E Harfi) (F Harfi) (G Harfi) (H Harfi) (İ-J Harfi) (K Harfi) (L Harfi) (M Harfi) (N Harfi) (O Harfi) (P Harfi) (R Harfi) (S Harfi) (T-U Harfi) (V-Y-Z Harfi) |» “Mitoloji Sözlüğü” Sayfasına
Mitoloji Sözlüğü – (A) / 1
Mitoloji Sözlüğü (A) Abas – Mezanize’nin oğlu,su içmesiyle alay ettiği için Demeter, onu kertenkele yaptı, Kalkanında büyüleyici güç varmış. Abaris – İskitya’lı Apollon rahibi, Tanrı, ona kahinlik de öğretmişti. Hiç yemek yemeden yaşar. Apollon’un attığı altın bir oka biner, dünyayı dolaşırdı. Abderos – Trakya’da Nestos (Karasu) nehrinin Ege’ye döküldüğü
Mitoloji Sözlüğü – (A) / 2
Mitoloji Sözlüğü (A) Aiolos – (Fr. Eoel – İng. Aeolos) – Rüzgarların Tanrısına verilen ad. Bunu, bazıları Zeus’un, bazıları Hipotes ile Menalippe’nin oğlu sayarlar. Aisa – Kader Tanrısı Moira’nın başka bir adı. Aison – (Aeson) – İolkos şehrinin Kralı. Pelias’ın ağabeyi, İason’un babası. Aisyetes – Adı İlias’da geçen
Mitoloji Sözlüğü – (A) / 3
Mitoloji Sözlüğü (A) Amphiaros – Zeus ve Apollon tarafından korunan bir kahin. Oikles ile Hypermestra’nın oğlu. Argonautlar seferine katıldı. Thebai şehri savaşına da sürüklendi. Periklymesun ile yaptığı çetin bir bücadelede sıkışan Amphiaros’u Zeus atlarıyla beraber yeraltına kaçırdı. Bu mahalde kahraman namına müzikli festivaller yapılırdı. Amphikttyon – Deukalion ile
Mitoloji Sözlüğü – (A) / 4
Mitoloji Sözlüğü (A) Argyra – Eski Yunanistan’da, Arkadia’da aynı adı taşıyan bir çeşmenin perisi. Bu peri kızı Selemnos adındaki, genç ve güzel bir çobana gönül verdi ve onu uzun seneler mesut yaşattı. Fakat zamanla, çobanın güzelliği kaybolunca, Argyra, ondan yüz çevirdi, artık ona görünmez oldu. Çoban, ayrılık ateşine
Mitoloji Sözlüğü – (B)
Mitoloji Sözlüğü (B) Baal – Asur Tanrısı. Bacchus – Dionysos. Bakkha’lar – (Bak. Bakkhant) Bakhos – (İakkhos – İobakkhos) gibi Dionysos’un çeşitli lakaplarından. Bakkhos – Dionysos’un Latince adı. Bakkhanad’lar – (Bakkhanalia) – Dionysos şerefine yapılan bayram. Bakkhant’lar – Bakh’lar – Bakha’lar – Mainad’lar, Thyiad’lar adlarıyla anılan Bakkhant’lar, Dionysos
Mitoloji Sözlüğü – (C)
Mitoloji Sözlüğü (C) Cacus – Bir devin adı. Herakles, Geryoneus’un sığırlarını çalmış, getirirken, yolda Cacus’a rastlamıştı. Sığırların bir kısmını çalan bu devi Herakles öldürdü. Caeculüs – Vulcain’in oğlu. Caelus – (Gök)- Yunanlıların, Ouranos’unun Latince karşılığı. Camene – Camanea’lar – Eski Roma’da çeşme perileri. Bunları Yunanlıların ilham perilerine benzetirler.
Mitoloji Sözlüğü – (D)
Mitoloji Sözlüğü (D) Dada – Namusu uğruna kendini öldüren Girit’li bir kadın. Daedalion – Sabah yıldızı (Eoshoros)’un oğlu ava ve savaşa çok düşkündü. Khione adlı çok güzel bir kızı vardı. Bu kıza, Hermek ve Apollon aşık oldular. Fakat güzel kız gurura kapıldı, kendini Artemis’ten de güzel buldu.
Mitoloji Sözlüğü – (E)
Mitoloji Sözlüğü (E) Eakos – Zeus ile peri kızı Egine’nin oğlu. Dindarlığı ile ün salmıştı. Echidna – (Bak. Ekhidna). Echo – (Bak. Ekho). Eetion – Eski Anadoluda Mysia bölgesinde bir şehrin Kralı. Andromak’ın babası. Efes – (Bak. Ephesos) Efhialtes – Gaia ile Uranus’un oğlu olan bir dev.
Mitoloji Sözlüğü – (F)
Mitoloji Sözlüğü (F) Fama – Halkın sesinin sembolü olan Fama, Yer’in kızıdır. Sayısız gözü ve ağzı vardır. Çok hızlı uçar. Ovidius’a göre bu Tanrıça, dünyanın tam ortasında, binlerce ses deliği bulunan tunç bir sarayda otururdu. En hafif bir fısıltı bile ona ulaşırdı. Herşeye kanma, Korku, Yalan, Neşe, Dehşet,
