Azerbaycan Türk Edebiyatı
Azerbaycan Tük Edebiyatı Bu edebiyat, Azerbaycan ile Azeri Türklerinin yaşadığı Kuzey İran diye iki koldan gelişme gösterir. Azerbaycan edebiyatında şiir, diğer edebi türlere göre öne çıkmıştır. Çünkü Azeri şivesi ahenk bakımından farklıdır. Ahengin farklı olması şiire yansımıştır. Azeri edebiyatı da denilen bu edebiyat, Türkiye Türklerinin edebiyatı ile Türkmen ve
Güney Azerbaycanlı Kardeşimizden Türkçe Sitemi
Güney Azerbaycanlı Kardeşimizden Türkçe Sitemi Türkiye’de pek az kimsenin haberdar olduğu dış Türkler, birçok yazı ve paylaşımımızda belirttiğimiz üzere Türk Ulusu için vazgeçilmez ve yegane kurtuluş yoludur. Doğu Türkistan‘da Uygur TÜRKlerinin zalim – komünist Çin’e karşı verdikleri var olma savaşı; Güney Azerbaycan Türklerinin İran‘daki Farslaştırma çabalarına karşı koyuşu ve
Bahtiyar’ın Ardından [Şiir]
Bahtiyar’ın Ardından Yetim kalmış şiirler Azerbaycan ilimde Bir uluca şairin uçmağa göçü vardır. O ki ağızlara bal, şerbet Türk’ün dilinde O ki Türk’tür, Türkçüdür bu yüzden bahtiyardır. İnlediniz yıllarca Moskof’un zulmü ile Nice düşündüğünü yazamamıştır elin. Yıldırmamıştır seni, O; en insafsız bile Yıldırmadı soysuz ve kâfir dölü Stalin. Senin
16. Hazar Şiir Akşamları
16. Hazar Şiir Akşamları Şiir sevdalılarından takip edenler bilirler, Elazığ‘da 1992’den beri her yıl “Hazar Şiir Akşamları” düzenlenir. Türk dünyasının birçok yerinden gelen birçok şairin buluşmasını sağlayan şiir akşamları, her yıl büyük bir coşku içinde yapılır ve Türk’ün sözü şiirlerle sunulur dizelere susamış gönüllere… 1992 yılında, birkaç edebiyat gönüllüsü
16. Hazar Şiir Akşamları – (Resimlerin Devamı)
16. Hazar Şiir Akşamları (Resimlerin Devamı) (Elazığ Öğretmenevi’nin Önünde Mehter Takımı) (Elazığ Gazi Caddesi’nde “Şairler Yürüyüşü” Yapılıyorken…) (Keban Gezisinden Bir Görüntü) (Keban Baraj Gölü’nden Bir Görüntü) (Akgün Otel Önünde Şairler Topluluğu) (Kültür ve Turizm Bakanı Ertuğrul Günay’ın da Bulunduğu Topluluğun “Bahtiyar Vahapzade Caddesi”ni Açışı) (Yeni Açılan Bahtiyar Vahapzade Caddesi)
Bahtiyar Vahapzade – (Biyografi, Hayatı, Kim Kimdir?)
Bahtiyar Vahapzade (Hayatı – Biyografisi) Mahmud oğlu Bahtiyar Vahabzade, 16 Ağustos 1925 tarihinde Şeki’de doğdu. 9 yaşında ailesiyle beraber Bakü’ye taşındı. İlk ve orta öğrenimini bu şehirde tamamladı. 1942 yılında girdiği Bakü Devlet Üniversitesi Filoloji Bölümü’nden 1947 yılında mezun oldu ve aynı bölümde öğretim üyesi olarak ders vermeye başladı.
Bahtiyar Vahapzade
Bahtiyar Vahapzade (Görüntülemek istediğiniz başlığa dokunun.) Şiirleri Yaşamı Bahtiyar Vahapzade’den Mektup |» “Azerbaycan Edebiyatı” Sayfasına Dön! « | Not: İçerik, internetten alıntılanarak derlenmiştir… Daha fazlası için “Vahapzade.Net“i ziyaret ediniz.
Bahtiyar Vahapzade – (Şiirleri)
Bahtiyar Vahapzade (Şiirleri) Adsız Şiir Akıl Başka Yürek Başka Allah Ana Dili Annem Öldü mü? Bas Açmadım Ömrüm Boyu Ben Yazık Benden Habersiz Dönge Ecdada Borcumuz Elveda Gereksiz Gözle Germek Kâfi mi? Neylemeli Sükut, Hayal, Muhabbet… Tenha Mezar Tora Düştü Keleğinden Dünyanın Vicdan Yol İşareti |» “Bahtiyar Vahapzade” Sayfasına
Adsız Şiir – (Bahtiyar Vahapzade)
Adsız Şiir (Bahtiyar Vahapzade) Gözümde göllendi, güllendi yaşlar Dağıldı başımdan dostlar, tanışlar Bedbahtlık- yüreğe çapraz dağ çeken Tekliğin zamanda ikiz kardeşi Teklik – gönül sıkan, teklik bel büken Dünyanın en büyük, en ağır taşı! Yalan bin boyalı, gerçek boyasız Yalan-kıpkırmızı, gerçek- ak olur Yalan kışkırıkçı, yalan hayasız
Akıl Başka Yürek Başka – (Bahtiyar Vahapzade)
Akıl Başka Yürek Başka (Bahtiyar Vahapzade) Birbirine benzese de Yel başkadır, külek* başka Itrı da hoş, rengi de hoş Gül başkadır, çiçek başka. Her diki yokuş bilme gel Her meyi meyhoş bilme gel Her uçanı kuş bilme gel Kuş başkadır, böcek başka. Her derdine ortak benim
Allah – (Bahtiyar Vahapzade)
Allah (Bahtiyar Vahapzade) İdrakte yol açmış geceden gündüze Allah. Güldürmesen öz gönlünü, gülmez yüze Allah. Dünyaya şafaklar gibi Tanrım sepelenmiş, Kalbin gözü yanmazsa, görünmez göze Allah. Allah! Biliriz cisim değil, ya nedir Allah? En yüksek olan hakta, hakikattedir Allah. Dondunsa Tekâmül ve güzellikler önünde, Derket, bu taaccübde
Ana Dili – (Bahtiyar Vahapzade)
Ana Dili (Bahtiyar Vahapzade) Dil açanda ilk defa ‘ana’ söylerik biz ‘Ana dili’ adlanır bizim ilk dersliyimiz İlk mahnımız laylanı anamız öz südüyle İçirir ruhumuza bu dilde gile-gile. Bu dil – bizim ruhumuz, eşgimiz, canımızdır, Bu dil – birbirimizle ehdi-peymanımızdır. Bu dil – tanıtmış bize bu dünyada
Annem Öldü mü? – (Bahtiyar Vahapzade)
Annem Öldü mü? (Bahtiyar Vahapzade) Annem Öldü Mü? Ne hız ellerini üzdün dünyadan Balanı tek koyup nereye gittin? Nasıl yok oluyormuş bir anda insan Sanki bu dünyada hiç yok imişsin.. Güneş gurup etti… oda karardı… Bir anda yok oldun sen hayal gibi. Şimdi düşünürüm senden ne kaldı..
Bas Açmadım Ömrüm Boyu Ben Yazık – (Bahtiyar Vahapzade)
Bas Açmadım Ömrüm Boyu Ben Yazık (Bahtiyar Vahapzade) Bas açmadim ömrüm boyu ben yazik Iblisinden, meleginden dünyanin adem satti bir elmaya cenneti tora düstü keleginden dünyanin Ne güzeldir, yürek genis, söz açik Yasamadim bir sevdami yarimcik. Azap adli degirmenden narin cik Geçeceksin eleginden dünyanin Arzum için bir
Benden Habersiz – (Bahtiyar Vahapzade)
Benden Habersiz (Bahtiyar Vahapzade) Ömrün fasılları tez geldi geçti. Yazı verimlidir, kışı verimsiz Bir gün gördüm ki, güçten düşmüşüm. Yıllar öz atını sürdü eğersiz. Ülkü olan yere baş koyan yıllar Gamlı gözlerime yaş koyan yıllar Ey yaşım üstüne yaş koyan yıllar, Nere kaçarsınız benden habersiz? Ey ömür!
Dönge – (Bahtiyar Vahapzade)
Dönge (Bahtiyar Vahapzade) Bu yollardan katar geçti Kulağımda sesi kaldı. Tükense de canda takat Yaşamak hevesi kaldı. Dayazda gördüm derini Hayırda gördüm şerrini Ömrün iyi günlerini Yola saldım, pisi kaldı. Ömür ki, var birce karış İlki savaş, sonu barış. Katar geçti, buruş buruş Yüz gözümde isi kaldı
Ecdada Borcumuz – (Bahtiyar Vahapzade)
Ecdada Borcumuz (Bahtiyar Vahapzade) İmandan, gümandan, esen külekten Bu millet bir nice yere bölündü. Biri öbürünü iğnelemekten Sanki çevrilerek akrebe döndü. Bu ona şer atar, o buna bühtan Allah kendi yetsin feryadımıza Bıkıp kendimizi damgalamaktan Şimdi de geçmişiz ecdadımıza. İyiyi dışarda arıyoruz biz Farkını bilmeden boşla
Elveda – (Bahtiyar Vahapzade)
Elveda (Bahtiyar Vahapzade) Diyorum; Sefası bitti ömrümün, Şimdi dağa çıkarım, düze elveda. Düze duman çöker, düze kar yağar, Bahara elveda, yaza elveda… Bahtiyar; Derinde sızlayıp yaran, Kalbini dağlayıp üzer herzaman. Göze hüzün çöker, göze yaş dolar, Sevince elveda, düşe elveda… Şimdi özkökünden süzülen benim, Özge budaklara dizilen
Gereksiz – (Bahtiyar Vahapzade)
Gereksiz (Bahtiyar Vahapzade) Od almazdı bir zaman bu derdimden o derdim. “Ben çıkmaya tepe yok, yüce bir dağ isterdim.”* Birce diki çıkmaya şimdi ferasetim yok. Ayak üstte durmaya bir lahza takatim yok. Kuvvetimi yitirip ben kendimi danmışım(1) Ömrü günü harcayıp, şan şöhret kazanmışım. Şimdi şan şöhretimden nârazıyım yoksa
Gözle Germek – (Bahtiyar Vahapzade)
Gözle Germek (Bahtiyar Vahapzade) Ey dost, birden bire geçip zil sime, Dedin: -inanmam görmediğime. Dedim: -sen arifsin bense bir avam. Gözle gördüğüme bense inanmam. Bilmirem gözüme görünen dünya Aslında gerçek mi, ya sırlı rüya? İnişli yokuşlu bir ömür sürüp Bildim, sağ solumdur, hayrım, şerrim, En büyük gerçektir aklımla
