Cefer Cabbarlı
Cefer Cabbarlı (Görüntülemek istediğiniz başlığa dokunun.) Yaşamı Şiirlerinden Örnekler Gözün Aydın Unudulmaz Yara Ana Mehkum Şerqe Şerqi Ey Dan Ulduzu Bahar |» “Azerbaycan Edebiyatı” Sayfasına Dön! « | Not: İçerik, internetten alıntılanarak derlenmiştir… Azerbaycan’dan Tural kandaşıma, desteği için teşekkürler.
Gözün Aydın – (Cefer Cabbarlı)
Gözün Aydın (Cefer Cabbarlı) “Mus-Mus!” deye, axır Rza xan Mustafalaşdı, Gizlin bezenib çıxdı üze, maskasm açdı, “Hürriyyet”i-İran deyerek, tace yanaşdı, El: “Şahlığı yıx” söyledi; amma ki, o çaşdı, Dırmaşdı senin textine, İran, gözün aydın! Toplandı nümayendelerin meclisi-ame, Sen başladığın işleri çatdırdıl temame, Möhtacmış İran on üçüncü bir imame, Qoydu
Novbaharı – (Cefer Cabbarlı)
Novbaharı (Cefer Cabbarlı) Şad ol, könül ki, fesl yene novbahardır, Her yerde bezmi-eyşü tereb aşikardır. Bulvarda Annalar eyleyirler seyaheti, Yox naz-qemzenin, bu sen öl, heç nehayeti, Var doğrudan da bulvara çıxmaq leyaqeti, Ey dil, bu bezme getmeyinin var sefaheti. Bulvar deme, behişt kimi Mezardır, Şad ol könül ki, fesi
Unudulmaz Yara – (Cefer Cabbarlı)
Unudulmaz Yara (Cefer Cabbarlı) Ol sefa ehli, könül, dünyada, get, qaldır qedeh! Milletin ehvalım sal yada, get, qaldır qeder! Verme, dil derdü qeme, bir hefte dünyadır, gözüm! Milletin halına baxsan, möhnetefzadır, gözüm! Sen gemi olsan eğer, möhnet ki, deryadır, gözüm! Qem çekib fikr eylemek, vallahi, bicadır, gözüm! Yerde doldur,
Ana – (Cefer Cabbarlı)
Ana (Cefer Cabbarlı) Eğer bütün beşeriyyet edüvvi-canıml ola, örek süqut elemez aldığı metanetden. Ricavü xövfe mekan vermerem ger alimler Min il de ve’z edeler dehşeti-qiyametden. Pelengler tuta dövrüm, çekinmerem esla, Ve ya ki, ve’d edeler dövleti-cahanı mene Ki, bir kese baş eyib eczimi beyan eleyim, Eyilmerem ne ki, yer,
Mehkum Şerqe – (Cefer Cabbarlı)
Mehkum Şerqe (Cefer Cabbarlı) Ey Şerq,i senin üstünde cahan çarpışıyorken, Alem seni bölmekle seadet bölüşüyorken, Övladm esaretde, yazıq, can çekişiyorken, Hala da sükut etmedesen, ey evi berbad! Kimden, ecaba, ummadasan derdine imdad? Rahib kimi qovğayi-heyata hevesin yox, Terpenmedesen kölgetekM, amma nefesin yox, Mehbesdesen,l ancaq ki, demirden qefesin yox, Zencirini
Şerqi – (Cefer Cabbarlı)
Şerqi (Cefer Cabbarlı) Men bir solmaz yarpağam ki, çiçekleri bezerem, Men bir susmaz duyğuyam ki, ürekleri gezerem. Men seninçin ömrüm boyu cefalara dözerem, Sensiz güller açılmasın, axar çaylar dayansm, Oxu, bülbül, belke yarım oyansın!.. Men bir solmaz ulduzam ki, daim işıq saçaram, Men bir oynaq bülbülem ki, gülden-güle uçaram,
Şerqi – (Cefer Cabbarlı)
Şerqi (Cefer Cabbarlı) Tarixlerde öküz kimi göründük, İller boyu qaralara burunduk. Yeter artıq ayaqlarda süründük, Qalx, qalx, qalx, düşgün dünya! Tarix cellad – qan içmekden yorulmaz, TerpenişsizS qara zencir qırılmaz, Yazıq, artıq bu derdlere durulmaz, Qalx, qalx, qalx düşgün dünya! Qoy qırılsm artıq cellad bıçağı, Qoy uçulsun ölüm ve
Ey Dan Ulduzu – (Cefer Cabbarlı)
Ey Dan Ulduzu (Cefer Cabbarlı) Qaranlıq gecede seni gözleyib, Durmaqdan yoruldum, ey dan ulduzu! Uzaq üfüqlere göz gezdirmekden Az qala kor oldum, ey dan ulduzu! Öksüz taleyimteki gedkdin neden? Karvanqıran doğdu, görünmedin sen. Oxşatdım, yanıldım, könül verdim men, Bilmeden vuruldum, ey dan ulduzu! Arxasmca qoşdum sonsuz bir yola, Her
Bahar – (Cefer Cabbarlı)
Bahar (Cefer Cabbarlı) Novbahar oldu, Güneş şö’leleni nur saçır, Qar erir, seller axır, ot göyerir sehrade, Yeni çıxmış güle baxdıqca da bülbül dil acır, Gül budağına qonub neğme oxur azade. Dereler, dağlar, ağaçlar yaşıl, elvan her yan, Serbeser4 xel’eti-etlesle bezenmiş gülsen. Bu ne qüdret ki, ona olmamaq olmaz heyran!
Cafer Cabbarlı – (Hayatı – Biyografisi – Yaşamı)
Cafer Cabbarlı (Hayatı – Biyografisi – Yaşamı) (Baku, 1899 Baku, 1934) Cefer Cabbarlı 1899 yılında, Baku yakınlarındaki Xızı köyünde doğmuştur. Babasının adı Qafar’dır. Bakü’de, Rus-Tatar Mektebi’ni ve 3enaye Mektebi’ni (1920) bitirmiştir. Henüz talebeyken, yani 1915 yıllarında yazmaya başlamış, nesir, şiir ve dram türlerinde eserler kaleme almıştır. İlk hiciv ve
