Esiyordu Tuğ

Esiyordu Tuğ Esiyordu tuğ, törenin gölgesinde. Esmesinde tunç yollar akıyor Tanrı Dağı’na. Koşuyordu atlar, Suskunluğun asiliği yelelerinde, Taşıyorlardı sırtlarında akınları, od yurduna. Otağlar kuruluyordu kara ve ak. Konukluğunu yaşıyordu budun, ötelenmiş düşlerde Bozkır yaşama bulanıyordu, Boz toprak ise Araz’a, Hazar’a… Issık çalıyordu kopuzlar, Susmuyordu ozanların korkut yüreği. Söyleniyordu, “Mete”