Nihad Sami Banarlı
Nihad Sami Banarlı (Hayatı) 1907’de İstanbul Fatih’te doğdu. 13 Ağustos 1974’te İstanbul’da yaşamını yitirdi. Edirnekapı Şehitliği’nde toprağa verildi. Edebiyat araştırmacısı ve tarihçisi. 1929’da Edebiyat Fakültesinden ve Yüksek Öğretmen Okulu’ndan mezun oldu. 1929-1934 arasında Edirne Lisesi ile Kız ve Erkek Öğretmen Okulunda edebiyat öğretmenliği yaptı. 1947’ye kadar İstanbul’da Kabataş, Galatasaray, Boğaziçi, Şişli Terakki ve Işık liselerinde, […]
Mehmet Emin Yurdakul
Mehmet Emin Yurdakul (Görüntülemek istediğiniz başlığa dokunun…) Mehmet EminYurdakul’un Hayatı Mehmet Emin Yurdakul (Hayatı) Şiirlerinden Örnekler Benim Ömrüm Benim Şiirlerim Bırak Beni Haykırayım Cenge Giderken Şair Not: İçerik, internetten alıntılanarak derlenmiştir… |» “Yazarlar ve Şairler” Sayfasına Dön! « |
Mehmet Emin Yurdakul (Hayatı)
Mehmet Emin Yurdakul (Hayatı) 13 Mayıs 1869’da İstanbul’da doğdu. 14 Ocak 1944’te İstanbul’da yaşamını yitirdi. Zincirlikuyu Mezarlığı’nda toprağa verildi. Milli Edebiyat ve Türkçülük akımının önde gelen temsilcisi. Mektebi Mülkiye’nin idadi bölümünden ayrıldı. Devlet memuru oldu. İttihat ve Terakki Cemiyeti’ne girdi. Şiirleriyle İstanbul hükümetini eleştirince 1907’de Erzurum rüsumat nazırlığına atanarak İstanbul’dan uzaklaştırıldı. İkinci Meşrutiyet’in ilanından sonra […]
Benim Ömrüm (Mehmet Emin Yurdakul)
Benim Ömrüm (Mehmet Emin Yurdakul) Genç çağdaydım, kendimi bir dikenli yolda buldum; Hıçkırıklar işittim, gül ve bülbül bağlarından. Felâketler topladım, Anadolu dağlarından; Uzun sazlı Âşıklar diyarında şair oldum. Ezgi koydum, âhlarla, figanlarla Türk şi’rine, Öz dilimle haykırdım, “Ey milletim, uyan!” diye; Viran yurdun dolaştım, bir şehrinden bir şehrine; Saç ve sakal ağarttım […]
Benim Şiirlerim (Mehmet Emin Yurdakul)
Benim Şiirlerim (Mehmet Emin Yurdakul) “Sen kalbsizsin; hani senin gençliğin hayatı? “Aşklarım mı? Bir nefeste solabilen bu şeyler, “Bir yanar-dağ ateşiyle kömür gibi karardı; “Şimdi ise yerlerinde bir sıtmalı yel eser. “Evet, benim her şi’rimde yılan dişli diken var; “Sizler gidin bal verecek yeni açmış gül bulun. “Belki benim acı sesim kulakları […]
Bırak Beni Haykırayım (Mehmet Emin Yurdakul)
Bırak Beni Haykırayım (Mehmet Emin Yurdakul) Ben en hakîr bir insanı kardeş sayan bir rûhum; Bende esîr yaratmayan bir Tanrı’ya îman var; Paçavralar altındaki yoksul beni yaralar; Mazlumların intikamı olmak için doğmuşum. Volkan söner, lâkin benim alevlerim eksilmez; Bora geçer, lâkin benim köpüklerim kesilmez. Bırak beni haykırayım, susarsam sen mâtem et; […]
Cenge Giderken (Mehmet Emin Yurdakul)
Cenge Giderken (Mehmet Emin Yurdakul) Ben bir Türk’üm dinim, cinsim uludur Sinem, özüm ateş ile doludur İnsan olan vatanının kuludur Türk evlâdı evde durmaz, giderim. Bu topraklar ecdâdımın ocağı Evim köyüm hep bu yurdun bucağı İşte vatan! İşte Tanrı kucağı! Ata yurdun evlât bulmaz, giderim. Yaradanın kitabını kaldırtmam Osmancığın bayrağını aldırtmam […]
Şair (Mehmet Emin Yurdakul)
Şair (Mehmet Emin Yurdakul) Öc Şâiri’ne Tarih nankör değildir, bir hizmeti unutmaz; İstikbâlin vicdânı aşk istemez, kin tutmaz. Bana yirmi yaşımda ateş saçan bir sevdâ, İlk şi’rime altundan kanad veren o hulyâ Ak saçlarım altında yine alev saçacak. Milletinin ruhuyle feryad eden bir dudak O şeyleri söyler ki çağlattığı gümüş ses […]
Mehmet Akif Ersoy
Mehmet Akif Ersoy (Görüntülemek istediğiniz başlığa dokunun…) Mehmet Akif Ersoy‘un Hayatı Mehmet Akif Ersoy (Hayatı) Şiirlerinden Örnekler Ahiret Yolu Atiyi Karanlık Görerek, Azmi Bırakmak… Ayrılık Hissi Nasıl Girdi Sizin Beyninize? Bir Gece Birlik Birlik Bağı Bülbül Canan Yurdu Cenk Marşı Çanakkale Şehitlerine Durmayalım Edirne Fatih Camii Fatih Kürsüsünden Seçmeler Gitme Ey Yolcu… Gönülle Başbaşa Hasta […]
Mehmet Akif Ersoy (Hayatı)
Mehmet Akif Ersoy (Hayatı) 1873’te İstanbul’da doğdu. 27 Aralık 1936’da İstanbul’da yaşamını yitirdi. 4 yaşında Fatih’te Emir Buhari Mahalle Mektebi’nde başladığı eğitimini Fatih Merkez Rüştiyesi’nde sürdürdü. Ardından Mülkiye Mektebi’nin idadi (lise) bölümünü bitirdi. Babasından Arapça öğrendi. Fatih Camii’nde İran edebiyatı okutan Esad Dede’nin derslerini izledi. Farsça ve Fransızca öğrendi. Babasının ölümü ve evlerinin yanması üzerine […]
Ahiret Yolu (Mehmet Akif Ersoy)
Ahiret Yolu (Mehmet Akif Ersoy) sokakta sâde bir ‘âmîn! ‘ sadâsıdır gidiyor: mahalle halkı birikmiş, imam duâ ediyor. basık bir ev; kapının iç yanında bir tâbût, başında çınlayan âvâzı dinliyor, mebhût; denildi: ‘fâtiha! ‘; âmîni kestiler bu sefer, göğüsler inledi, derken, açık duran eller, hazîn alınları bir kerre okşayıp indi; deminki zemzemeler bir zaman […]
Atiyi Karanlık Görerek, Azmi Bırakmak… (Mehmet Akif Ersoy)
Atiyi Karanlık Görerek, Azmi Bırakmak… (Mehmet Akif Ersoy) Âtiyi karanlık görerek azmi bırakmak… Alçak bir ölüm varsa, emînim, budur ancak. Dünyâda inanmam, hani görsem de gözümle. İmânı olan kimse gebermez bu ölümle: Ey dipdiri meyyit, ‘İki el bir baş içindir.’ Davransana… Eller de senin, baş da senindir! His yok, hareket yok, acı yok… Leş […]
Ayrılık Hissi Nasıl Girdi Sizin Beyninize? (Mehmet Akif Ersoy)
Ayrılık Hissi Nasıl Girdi Sizin Beyninize? (Mehmet Akif Ersoy) Müslümanlık sizi gayet sıkı, gayet sağlam, Bağlamak lazım iken, anlamadım, anlıyamam, Ayrılık hissi nasıl girdi sizin beyninize? Fikr-i kavmıyyeti şeytan mı sokan zihninize? Birbirinden muteferrik bu kadar akvamı, Aynı milliyetin altında tutan islam’ı, Temelinden yıkacak zelzele, kavmiyettir. Bunu bir lahza unutmak ebedi […]
Bir Gece (Mehmet Akif Ersoy)
Bir Gece (Mehmet Akif Ersoy) On dört asır evvel yine bir böyle geceydi Kumdan ayınon dördü bir öksüz çıkıverdi Lakin o ne hüsrandı ki hissetmedi gözler Halbuki kaç bin senedir bekleşmedelerdi Nerden görecekler göremezlerdi tabi Bir kere zuhur ettiği çöl en sapa yerdi Bir kere de ma’mure-i dünya ozamanlar Buhranlar içindeydi bugünden de beterdi […]
Birlik (Mehmet Akif Ersoy)
Birlik (Mehmet Akif Ersoy) Cehennem olsa gelen, göğsümüzde söndürürüz. Bu yol ki Hak yoludur, dönme bilmeyiz, yürürüz; Düşer mi tek taşı sandın harim-i namusun, Meğer ki harbe giden son nefer şehid olsun. Şu karşımızdaki mahşer kudursa, çıldırsa, Denizler ordu, bulutlar donanma yağdırsa, Bu altımızdaki yerden bütün yanardağlar Taşıp da kaplasa âfakı […]
Birlik Bağı (Mehmet Akif Ersoy)
Birlik Bağı (Mehmet Akif Ersoy) Müslümanlık nerde bizden geçmiş insanlık bile Alem aldatmaksa maksat aldanan yok nafile Kaç hakiki müslüman gördümse hep makberdedir Müslümanlık bilmem ama galiba göklerdedir Varsa şayet söyleyin bir parçık insafınız Böyle kansızmıydı haşa kahraman eslafınız Böyle düşmüşmüydü herkes ayrılık sevdasına Benzeyip şirasesiz bir mushafın eczasına Hiç görülmüşmüydü olsun kayd […]
Bülbül (Mehmet Akif Ersoy)
Bülbül (Mehmet Akif Ersoy) Bütün dünyaya küskündüm, dün akşam pek bunalmıştım; Nihâyet, bir zaman kırlarda gezmiş, köyde kalmıştım. Şehirden kaçmak isterken sular zâten kararmıştı; Pek ıssız bir karanlık sonradan vâdiyi sarmıştı. Işık yok, yolcu yok, ses yok, bütün hilkat kesilmiş lâl… Bu istiğrâkı tek bir nefha olsun etmiyor ihlâl. Muhitin hâli ‘insâniyyet’in timsâlidir, sandım; […]
Canan Yurdu (Mehmet Akif Ersoy)
Canan Yurdu (Mehmet Akif Ersoy) Eyvah! sevgilininyurdu ıssız kalmış Ayak bastığı heryer kırgın bir mezar olmuş İçindeki ahenk uçmuş da Ses seda kalmamış yuvada Yer yer gömülü durur emeller Sanki kıyamet gününü beklerler… Ya rab! niye böyle bir yığın toprak Olmuş yatıyor o temiz saha? Ya rab! niçin o parıltı ortada yok? Ya rab! […]
Cenk Marşı (Mehmet Akif Ersoy)
Cenk Marşı (Mehmet Akif Ersoy) Ey sürüden arkaya kalmış yiğit Arkadaşın gitti haydi sen de git Bak ne diyor ceddi şehidin işit Haydi git evladım uğurlar ola Haydi git evladım açıktır yolun Zalimlere karşı bükülmez kolun Bayrağı çek ön safa geçmiş bulun Uğurun açık olsun uğurlar ola. Eşele bir yerleri örten karı Ot […]
Çanakkale Şehitlerine (Mehmet Akif Ersoy)
Çanakkale Şehitlerine (Mehmet Akif Ersoy) Şu Boğaz harbi nedir? Var mı ki dünyâda eşi? En kesif orduların yükleniyor dördü beşi. -Tepeden yol bularak geçmek için Marmara’ya- Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya. Ne hayâsızca tehaşşüd ki ufuklar kapalı! Nerde-gösterdiği vahşetle ‘bu: bir Avrupalı’ Dedirir-Yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi, Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yâhud kafesi! […]
