Adı Olmayan Şiirler – 2
(Mehmet Akif Ersoy)
Sabah iskambil atar kahvede, aksam domina…
……….
Koylunun bir seyi yok, sihhati, ahlaki bitik;
Bak o sirtindaki mintan bile tiftik tiftik.
Bir kemik, bir deridir olmedi kaldiysa diri;
Nerde evvelki refahin ancak onda biri?
Dam cokuk, arsa rehin, bahceyi icra ister;
Bir kalem borca bedel faizi defter defter!
Hic bakim gormediginden mi nedendir, toprak,
Verilen tohmu da inkar edecek, oyle corak,
Bire dort aldigi yil koylu emin ol, kudurur:
Har vurur bitmeyecekmis gibi, harman savurur.
Ugramaz, gun kavusur, citine yahut evine;
Sabah iskambil atar kahvede, aksam domine.
Muhtasar, gayr-i mufid ilmi kadardir dini;
Ne evamir, ne nevahi, secemez hicbirini.
Namazin semtine bayramlarda ugrar sade;
Hic su gormez yuzunun dusmanidir seccade.
Hani, uc bes kisiden fazla musalli arama;
Mescid ambarlik eder, baska ne yapsin, imama!
Okumak bahsini gec, Cunku o defter kapali,
Bir redif zabiti mektepleri debboy yapali,
Sitma, fuhus, icki, kumar, turlu fecayi’ salgin…
Sonra soylenmiyecek sekli de var hastaligin.
Bir taraftan bulanir levse hesapsiz namus;
Bir taraftan serilir topraga milyonla nufus.