Bahar
(Cefer Cabbarlı)

Novbahar oldu, Güneş şö’leleni nur saçır,
Qar erir, seller axır, ot göyerir sehrade,
Yeni çıxmış güle baxdıqca da bülbül dil acır,
Gül budağına qonub neğme oxur azade.

Dereler, dağlar, ağaçlar yaşıl, elvan her yan,
Serbeser4 xel’eti-etlesle bezenmiş gülsen.
Bu ne qüdret ki, ona olmamaq olmaz heyran!
Xaliqin qüdreti-biheddine ehsen, ehsen!

Ah, yeller ne hezin, fikr ele, san ney çalınır,
Hanı bes qışdakı evler uçuran qüdretiniz?
İndi gör esmeyinizden ne gözel zövq alınır!
Unudulmuş o, sudan qar yaradan hiddetiniz.

Bağa bax, bostana bağ, bağçaya bax, gülleri gör,
Gülü gör, bülbülü gör, zövq apar dünyaden.
Xaliqin qüdretini bil, bu yaranmışları gör,
Yatma, dur bax, götür el qefleti-binervaden!

| » Cefer Cabbarlı Sayfasına Dön! « |

Not: İçerik, internetten alıntılanarak derlenmiştir…