————————————————————————————————–
Aşağıdaki yazı, “Mehmet Şimşek” adlı konuğumuz tarafından gönderilmiştir.
————————————————————————————————–
Çanakkale İçinde
(Mehmet Şimşek)
Merhaba…
Dün 18 Mart'tı..Dün yine 256.000 şehit verildi vatan için.. Dün yine Koca Seyit kaldırdı 257 kiloluk mermiyi… Dün yine analar oğullarına kına yakıp yolladı cepheye..Dün yine Mehmetçik süngü taktı tüfeğine.. Dün yine mustafa kemal ölmeyi emretti askerlerine.. Dün yine okulun bahçesinde top oynayan çocuklar savaştı gönüllü cephede..
Evet dün yine 18 Mart'tı.. Aradan 92 yıl geçti ama o kahraman neferler unutulmadı. Son nefesinde “ Başımı Kıbleye Çevir” diyen erler unutulmadı. Ölecek diye kendi oğlunu bırakıp başka hastalara koşan doktorlar unutulmadı. Unutulmadı bulduğu çuvaldan kıyafet diken Mehmetçik.. Ebediyen unutulmayacakta..
Gençliğin halini sorguluyorum kendi kendime.. Ne oluyor bu gençlere? Ne oluyor da, anasını, bacısını, bayrağını, milletini, devletini, namusunu, dilini, dinini satıyor? Mehmetçik öyle değildi. Askerlikten muaf oldukları halde, cepheye yürekli koşan o kınalı kuzulara yazık değil mi ?
Bir de şu takılıyor kafama… Acaba bir savaş çıksa, kim yürekle gider cepheye bizim gibilerden başka.. Hangi genç kızımız anasıyla beraber cepheye mermi yapar ? Soruyorum size hangileri, kimler?
Bu vatan kolay kazanılmadı, lütfen ona sahip çıkalım!
Tebrik ederim!