Dağlara Veda
(Almas Yıldırım)
Dağıstan’a sürülürken
Ezelden can diyerek bu sevdalı ülkeye,
Her gadasın aldığım sana ayan, a dağlar..
Okşarken her derdini, söz verdim: ölüm diye,
Onunçündür çektiğim dert bî-pâyan, a dağlar…
Doğma yurdu terkedip atıldım diyâr diyâr,
Görmedim genç ömrümde yaşanacak bir bahar,
Döndü hep düşman oldu, dost denilen her ne var,
Sen gel öz dostluğunda muhkem dayan, a dağlar…
Of … Bakü, bu ayrılık bana ölümden beter,
İçimde yaşattığım, garip bülbül’ün öter,
Sen bu kızıl uykuya bunca yattığın yeter,
Artık uyan, a dağlar, artık uyan, a dağlar!…
Bir gün gelir koşarak yurdumun harayına,
Ben ateş edeceğim düşmanın sarayına,
Ne düşer, yurdu getmiş bir iğidin payına:
Ya şerefli istiklâl, ya kızıl kan, a dağlar!…