Esir Azerbaycan’ım…
(Almas Yıldırım)
Nerde beni gül koynunda doğuran,
Hamuru gözyaşiyle yoğuran,
Beşiğimde, layla balam, çağıran…
Azerbaycan, benim bahtsız anam oy!..
Neçe bir yıl hasretine yanam oy!…
Selam desem, rüzgâr alıp götürse,
Ağrı dağdan Alagöz’e ötürse,
Kür sesimi gök Hazer’e yetirse,
Hazer coşup zincirini kırsa oy!…
Hükmetse bu sersem gidiş dursa oy!..
Haber alsam Muğan’ımdan, Mil’imden,
Nazlı Baküm, o neft kokan gülümden,
Kim demiş ki, düşmüş adı dilimden…
Azerbaycan, benim eşsiz yurdum oy!..
Ölmez aşkım, İçimdeki derdim oy!..
Gönlüme tek Kâbe yaptım seni ben,
Sensiz ne’dem gurbet elde günü ben,
Sensiz ne’dem Allah’ı ben, dini ben…
Azerbaycan, benim tacım, tahtım oy!..
Uyanmaz mı kör olası bahtım oy!..
Sizleri tebrik ediyorum. O topraklarda uzun yıllar çalışmış biri olarak gerekli olan köprüyü kurmaya çalışıyorsunuz. Oradaki kardeşlerimizin çektiği acıları gözlerimle gördüm. Buna rağmen özür için sıraya girmiş bir çok cahil insanımıza oraları gördükten sonra karar vermelerini beklerim. Saygılarımla.
gozel seirdi