Gölcükle Dertleşme
(Almas Yıldırım)
Durgun, mavi göz gibi dert andıran dalgalar
Coştukça, gönül coşar, durma amandır, Gölcük!…
Çoktan oldu kalbimin telleri oynamadı,
Derdim başımdan aşkın, halim yamandır, Gölcük!..
Aç koynunu, uzaktan gelmişim, çok yaslıyım;
Ili, yurdu çalınmış bir garip Kafkas’lıyım;
Zannetme ki, yoksulum, Kürlü’yüm, Aras’lıyım;
Baku’dan ayrılalı yakın zamandır, Gölcük!.
Dolaşıp Türkistan’ı, Iran’ı adım-adım,
Kalbimi okşayacak bir belde bulamadım,
Sende mi aksedecek bilmem ki şimdi yâdım,
Gönül özge bir aşka belki düşmandır, Gölcük!..
Yolsuz bir aşık gibi sanma ki seni buldum,
Ben uzak bir “Gökgöl”ün yolunda böyle soldum,
Bu doğrudur, bir dostun uğrunda kurban oldum,
Bu, bizim ettiğimiz ahd ü peymândır, Gölcük!…
Eh… Her bir aşinanın, her bir dostun işi bu,
Kimsede yoktur günâh, dünyanın gidişi bu,
Benim de ilk aşkımın fırtınalı kışı bu,
Gönlünde yalnız kalan keskin imandır, Gölcük!..