İslamiyet'in Doğuşu ve Dünyada Genel Durum (Siyasi Durum)

İslamiyet’in Doğuşu ve Dünyada Genel Durum (Siyasi Durum)

Siyasi Durum

Bizans İmparatorluğu (395-1453)

6. ve 7. yy’da dünya tarihi incelendiğinde Bizans imparatorluğu, Sasani Devleti gibi büyük devletler, Kök Türk Devleti’nin ikiye ayrılmış durumu ve küçük devletlerle Asya’da Çin, Avrupa’da ise parçalanmış bir Roma imparatorluğu görülür. Kavimler Göçü sonucunda Roma imparatorluğu karışıklıklar içinde kalmış, 395 yılında Batı ve Doğu Roma imparatorluğu olarak ikiye ayrılmıştı. Batı Roma imparatorluğu’nun başkenti Roma, Doğu Roma imparatorluğu’nun başkenti ise İstanbul’du. Batı Roma imparatorluğu 476 yılında yıkılmıştı.
Bizans imparatorluğu’nun sınırları; en geniş olarak Afrika’da Kartaca’ya, Avrupa’da ispanya ve Tuna Irmağı kıyılarına kadar ulaşmıştı.Sasaniler (226-650)
İran’da, Pers imparatorluğu’nun zayıflamasından yararlanan Sasaniler hanedan Babek döneminde (226) bağımsızlığını ilan etmişti. Sasaniler, Batı Kök Türk yabgusu istemi ile anlaşarak Akhunlar Devleti’ne son vermişti.
Sasanilerin ipek Yolu’ndan yapılan ticareti engellemeleri, Kök Türklerle aralarının açılmasına neden olmuş, Kök Türkler, Sasanilere karşı Bizans ile ittifak yapmışlardı. Bu ittifak Sasanilerin yıpranmasına neden olmuştur Kök Türkl
- 552’de Bumin Kağan tarafından kurulan Kök Türk Devleti, kısa zamanda güçlenerek doğuda Çinliler, batıda Sasaniler ile komşu durumuna gelmişti. y Kök Türkler, Çin’in çeşitli yıkıcı faaliyetleri sonucu 582’de Doğu ve Batı Kök Türk devletleri olarak ikiye ayrılmış, Doğu Kök Türkler 630’da, Batı Kök Türkler ise 659’da Çin egemenliği altına girmişlerdi.

Hindistan

Hindistan’ın ilk Çağ’dan beri sürekli işgallere uğraması, bu ülkede siyasi birliğin kurulmasına olanak vermemişti. Hint halkı arasında bir kaynaşmanın olmayışının en önemli nedeni kast sistemi idi. Buna göre; Hint halkı çeşitli sınıflara ayrılmıştı. Bu sınıflar şunlardı: Brahmanlar (din adamları), kşatriyalar (askerler ve soylular), vaysiyalar (tüccarlar, çiftçiler) ve sudralar (işçiler).
İslamiyet’in doğuşu ve yayılışı sırasında siyasi birliğin bulunmadığı Hindistan, Nepallilerin ve Tibetlilerin saldırılarına uğramaktaydı.

Çin

İslamiyet’in doğduğu yıllarda Çin’de siyasi birlik, Sui ve Ti-ang hanedanları (589-906) tarafından sağlanmış durumdaydı.
630’da Doğu Kök Türk Devleti’ni, 659’da da Batı Kök Türk Devleti’ni egemenliği altına alan Çin, Orta Asya’da tek güç hâline gelip yayılmacı bir politika izlemeye başlamıştı. Bu politikası sonucunda Çin sınırları; İran’dan Kore’ye, Moğolistan’dan Güney Doğu Asya’ya kadar genişlemiş durumdaydı.

Japonya

İslamiyet’in doğduğu ve yayılmaya başladığı VII. yüzyılda Japonya, büyük ölçüde Çin kültürünün etkisi altındaydı. Merkezi yönetimin son derece zayıf olduğu Japonya’da, derebeylik egemendi.

Avrupa

Batı Roma imparatorluğu’nun yıkılmasından sonra yerine ispanya’da Vizgot, İtalya’da Ostrogot ve Galya’da Frank krallıkları kurulabilmişti.
Merovenj ve Karolenj imparatorlukları döneminde Avrupa’da bir süre için siyasi birlik kuruldu.
Normanların ve Macarların saldırıları sonucu, Avrupa’da siyasi birlik yeniden bozulmuş, ortaya çıkan kargaşa ve güvensizlik ortamı içinde kraldan yardım göremeyen büyük toprak sahipleri, şovalye denilen en iyi savaşçıları çevrelerinde toplamışlar, şatolar ve kaleler yaptırarak güvenliklerini buralarda sağlamaya çalışmışlardı.
Koruma gereksinimi ve merkezi otoritenin olmayışı feodaliteyi (derebeyliği) ortaya çıkarmış, Feodalite, Orta Çağ Avrupa’sının siyasi yönetim biçimi durumuna gelmişti. Derebeylik yönetiminde, himaye edenlere “süzeren”, himaye altına girenlere “vassal” denirdi. Sosyal eşitsizliğe dayanan derebeylik yönetiminde insanlar, hak ve ayrıcalık yönünden birbirinden farklı dört sınıfa ayrılmışlardı:

– Soylular: Bunlar, büyük toprak sahipleri olup şatolarda otururlardı. Soylular, askerlik ve devlet işlerinden başka işlerle uğraşmazlar, vergi vermezlerdi.
– Rahipler: Kilise topraklarında, soylular gibi yaşarlardı. Dinî görevlerinin yanı sıra, okulda öğretmenlik yaparlardı.
– Burjuvalar: Şehirlerde otururlar, sanat ve ticaretle uğraşırlardı. Soylulara belli bir vergi öderlerdi.
Arap Yarımadası

İslamiyet’ten önce Güney Arabistan’da (Yemen) Main, Seba ve Himyeri devletleri bulunmaktaydı.
Kuzey Arabistan’da MÖ IV. yüzyılda Nebatlılar, MÖ I. yüzyılda Tedmürlüler ve MS III. yüzyılda da Gas- 5 saniler devletleri kurulmuştur.
Mekke’nin ileri gelenleri, Nedve denilen yönetim merkezinde, kentin yönetimi ile ilgili toplantılar yapar ve kararlar alırlardı. Arabistan’da, kabile yaşamı geçerliydi. Her kabile nin başında bir başkan bulunurdu. Kabile başkanları, kabile üyeleri üzerinde saygınlığı ve etkinliği olacak niteliğe sahip kişilerden seçilirdi.