Arapların çoğu göçebe olarak yaşardı. Göçebe Araplara bedevi denirdi. Hayvancılıkla uğraşan göçebeler, otlak bulmak amacıyla sürekli yer değiştirdi. Şehirde yaşayan Araplara ise medeni denirdi.
Hicaz ve Yemen bölgelerinde yaşayan Arapların bir kısmı, kentlerde yerleşmişlerdi.
Mekke’de Müslümanların kutsal saydıkları Kâbe bulunmaktadır. Mekke’den sonra Hicaz’ın en önemli kenti Medine idi. Medine’nin çevresi tarıma elverişliydi. Çok kadınla evliliğin yaygın olduğu Arap toplumunda, kadınların miras hakkı ve değeri yoktu. Erkek istediği zaman karısını boşayabilirdi. Erkeğin egemen olduğu ailede, erkek çocuklar daha değerli sayılırdı. Zaman zaman doğan kız çocukları öldürülürdü.
Kabileler hâlinde yaşayan Araplar arasında çatışmalar eksik olmazdı. Kabileler arasındaki çatışmaların en önemli nedenleri, otlak ve su kaynaklarını sahiplenme isteği idi. Göçebelerin en önemli geçim kaynağı hayvancılıktı. Kentlerde oturanlar ise tarım ve ticaretle uğraşırdı.