Kaldırımlar
(Necip Fazıl Kısakürek)
Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık;
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
İn cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık.
Biri benim, biri de serseri kaldırımlar.
İçimde damla damla bir korku birikiyor;
Sanıyorum, her sokak başını kesmiş devler…
Üstüme camlarını, hep simsiyah, dikiyor;
Gözüne mil çekilmiş bir ama gibi evler.
Kaldırımlar, çilekeş yalnızların annesi;
Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.
Kaldırımlar, duyulur, ses kesilince sesi;
Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir lisandır.
Bana düşmez can vermek, yumuşak bir kucakta;
Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum!
Aman, sabah olmasın, bu karanlık sokakta;
Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum!
Ben gideyim, yol gitsin, ben gideyim, yol gitsin;
İki yanımdan aksın, bir sel gibi fenerler.
Tak, tak, ayak sesimi aç köpekler işitsin;
Yolumun zafer takı, gölgeden taş kemerler.
Ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim;
Gündüzler size kalsın, verin karanlıkları!
Islak bir yorgan gibi, sımsıkı bürüneyim;
Örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları.
Uzanıverse gövdem, taşlara boydan boya;
Alsa buz gibi taşlar alnımdan bu ateşi.
Dalıp, sokaklar kadar esrarlı bir kuyuya,
Ölse, kaldırımların kara sevdalı eşi..
Arkadaşlar bu şiirin yorumu yok mu?
Ne güzel demiş şair,
Bana düşmez can vermek, yumuşak bir kucakta;
Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum!
Aman, sabah olmasın, bu karanlık sokakta;
Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum!
Bu kadar güzel anlatılabilirdi ancak duygularım. 🙂
İşte duyların dili, şairimizin yüreğinde fırtınalara sebep olan kaldırımlar bir çok kişinin hayatına bir yönüyle girmiştir.
Ya ne bileyim o kadar anlatacak çok şey varki kaldırımlar hakında herbirimizin hayatında bir anı bırakmıştır kesinlikle.
Belki sevgilinin evinin tam karşısında beklerken belki de acı dolu bir gecede sıkıntıyı atmak için zifiri karanlıkta tekmelemişizdir.
Ama kesinlikle ülkenin gelişmişlik seviyesi ile ters orantılı olduğu söylenen yapı da değildir KALDIRIMLAR veya belediye başkanlarının kırıp kırıp yapmaktan hoşlandıkları nesnelerde değil.
Evet hocamızın anlatığı gibi çilekeş yalnızlıkların annesidir kaldırımlar her yaşamda bir sevgili, bir zor anında selerden koruyan bir anne dir kaldırımlar.
şair duygularını çok güzel yansıtmış şiire çok anlamlı bir şiir olmuş ama şiirin içindeki bazı kelimeler bence şiirin duygusunu bozmuş misal:devler aç köpekler şair bu kelimelerin dışında daha duyguyu veren daha etkileyici kelimeler kullanabilirdi mesela öğretmen ödev verir necip fazıl kısaküreğin bir şiirni ezberleyin diye çocukta bu şiiri seçer ve bu şiiri okurken misal verdiim kelimeleri söylemekten utanmazmı diğer çocuklarda dalga geçmezmi sizce ama yine mükemmel bir şiir
Arkadaşlar diyorum ki ustanın şiiirleri YORUMSUZ ve DOYUMSUNDUR. Sonra demedi demeyin…
Bir şiir ancak bu kadar güzel yazılabilirdi. Çok güzel bir şiir.
Çok anlamlı süper bir şiir bir şiir ancak bu kadar mükemmel yazılabilirdi zaten hoşçakalın 🙂
İlk aşkıma ilk defa o kaldırımlarda rastladım. Karanlık, sessiz sokakların bizi dinlediği gecenin üzerimize serilidiği o gece anladım bedenimin ve ruhumun bizi esir aldığını. 1 yıldır beklediğim sevgiliydi ayaklarıma kadar gelen o adam. Tanımadan sevmiş, tanımadan bağlanmıştım var olan ama yokmuş gibi davranan o adama gönül bağlamıştım. 1 yılın sonrasında işte ilk defa o kaldırım basamaklarında buluştuum onunla. Bakışmalar, gülüşmeler geride kalmış. Birbirimizi ilk defa tanıdık kaldırım sokağında. Her dokunuşu, her öpüşü, her sarılışı, her bakışı yeterdi kalbimdeki sancıya, merhem olurdu yarama. Evet tanımadan sevdiğim adam gittikçe tanımaya başladığım korkunç gerçeklerle yüzleşmke zorunda kaldığım zamanlar artık daha yakındı bana ve daha tanıdık. Şimdi yabancı değil o adam bana. Sevdiği varmış, 6 yıldır beraber olduğu aşkı varmış, bunu duyduğum an kendimden bile sakladım kendime dahi itiraf edemez oldum. Belki de çok yakın bir zamanda evleneceklerdi. Hep o günün gelmemesini diledim Ya da o günün akşamında ölmeyi. Dayanılmaz bu acıyla sevdamı kalbime gömmek bana düşmüştü. Herşey kaldırımın ayak izlerinde saklı, kaldırımın dili olsada konuşsa. O geceyi ne ölüm unutturur bana ne de zamanla yıllar yaşlansada. Sonunu bilmediğim bu hayatın altında eziliyor, sonumu görmemek için belki de ölümün sonumu getirmesini bekliyorumdur. Ne dersiniz arkadaşlar ben mi delirdim yoksa aklım hala yerinde mi?
Gerçekten çok güzel bir şiir tabi şiirin dilini herkes aynı yorumlamaz kişiden kişiye değişiklik gösterebilir oda Kapasite meselesidir. Ama usta gerçekten çok güzel yorumlamış duygularını