Garson yanaşıyor, sipariş vereceğim…
– Sıcak içeceklerden ne var?
– Espresso, decaffeinate, cappuccino, latte macchiato, cafe au lait, hot milk, hot chocolate, green tea, peppermint, chamomile flowers…
– Türk kahvesi yok mu?
– Maalesef.
– Su rica edeyim o zaman.
– Normal mi, San Pellegrino mu?
– Dizel olsun…

Abartmıyorum… Çıldırırsınız.

Mağazalara bakıyorum.
Havaya giriyor insan.
Şeytan diyor, dal içeri, “how much” diye sor…

Çünkü sağımda Angelo Nardelli, Bally, Bashqua, Carn*******e, Perigot, Haaz.
Solumda Fornarina, Guess, So chic, Murphy&Nye, Patrizia Pepe, Swarovski.
Önümde Scabal, Thomas Pink, Birkenstock, Cesare Paciotti, Furla, Shisly.
Arkamda Mom-to-be, Only, Mandarina Duck, Vetrina, Kaloo, Via Pelle…

“Allahım ben neredeyim” diye düşünüyordum ki…
Sinemayı gördüm.
“Mars Cinema” yazıyor.
E Mars olabilir.
Başta demiştim… Türkiye olamaz.

Bu saatten sonra da, hiç kimse çıkıp, “tekstilimiz şöyle ilerledi, böyle atılım yaptı” filan demesin bana…
İlaç için bir tane Türk markası yok.
Sadece Başbakan'ın kankası, sponsor Remzi'nin mağazası var.
Onun da adı, Ramsey.

Özetle…
Hani hep konuşuluyor ya, “hayatımız ithalat oldu, cari açık patladı”