Kara Bağ(r)’ım

-Hocalı, Karabağ Türklerine-

Karabağ’ım;
Tarihin ötesindeki od yurdum.
Yalım başlatıyordum dizelerimde, esaretinde.
Sessizce haykırıyordum Türk yüreğimle.
Kara bir kış, kara bir ocak alıp geçmişten,
İz sürdüm bir kartal kanadında.
Dağlığında geziniyor ulu erkim.
Gözümde, gönlümde sonsuz uçmağımdır toprağın.

Adını yaşatıyorum, doluyor özlemim sınırında.
Binlerce yılın zincir vurulmayan erkinliğine suskun,
Soykırımı yaşıyordun, Ermeni’nin soysuzluğunda.
Kurduğum hüzünlerde kanlı izler, baş başa kutlu toprak.
-Ayırır seni- beni bir akar su, bir soysuz Ermeni-
Araz dolsa da kanla, akacak günlerce Turan’ın içine,
Geleceğim atamın soy adına, aklanacak hissizliğim.

İlliğin bulaşacak közlenen yangınların susuşuna.
Kara bağrından kopan bir can, bir damlasın tuğuma.
Al bayrağımda bir şehitsin, bir gazisin, cansın,
Tuğumsun adınla, içimde alevleniyor özlemin.
Yel gizler kendini, susayarak eser üzerinden,
Başaklanır zamanın ötesinde bağımsızlık düşüm.
Ayrılığı yok göğün, gökçeliğinde bir soy bağım.
Tekliğimin milletliği birleşir de sınırımda,
Şahlanır Türklüğümüz gök bayrağın gölgesinde, Karabağ’ım.

Şahin Durmuş