Dilimizde vurgu çoğunlukla son hecede bulunur. Kelimeye gelen ekler vurguyu da sona doğru iterler.
Üzüm, üzüme, üzümdeki

Bekle, bekleyecek, bekleyeceksin Kimi kelimelerde vurgunun yeri değişir. Bu durum

aşağıdaki şekillerde karşımıza gelir:

a. Bazı birleşik kelimelerde vurgu ilk hecededir. ilkbahar, astsubay

b. Pekiştirilmiş sözcüklerde vurgu pekiştirme üzerindedir. Sımsıkı, mosmor

c. Akrabalık adlarında ilk hecededir. dayı, baba

d. Olumsuzluk eki vurguyu kendisinden önceki heceye kaydırır. sevmiyor, dinlememiş

e. Kimi yer adlarında vurgu orta hecededir. Denizli, istanbul

TÜRKÇENİN SES ÖZELLİKLERİ

– Dilimizdeki sözcükler kalınlık-incelik uyumuna uyarlar.

-Türkçe sözcükler düzlük-yuvarlaklık uyumuna uyarlar.

-Türkçe kelimelerin sonunda b,c,d,g sesleri bulunmaz.

-Türkçe kelimelerde iki sesli yan yana gelmez.

-Türkçe sözcüklerin kökünde aynı sessiz harf yan yana
gelmez.

-Türkçe kelimelerde uzatma, inceltme iflareti kullanılmaz.

-O,Ö sesleri Türkçede yalnız ilk hecede bulunabilir.

-J sesi Türkçe kelimelerde bulunmaz.

-Dilimizdeki sözcüklerin baflında iki sessiz yan yana
bulunmaz ama sonda iki sessiz yan yana gelebilir.

-Türkçe sözcüklerin kökünde üç veya daha fazla sessiz
harf bulunmaz.

-Pikap, ümit, diyalog, sait, fliddet, kâflif, koro, averaj, cemiyet,
spor gibi sözcükler yukarıdaki kurallardan bir ya
da birkaçına uymadıkları için Türkçe değildir.

-Yağmur, ad, kaan, elli, yâr, sözcükleri Türkçe ses kuralları
na uymamalarına rağmen Türkçedir.